Podobno z wiekiem nabywa się cierpliwości zatem aby tradycji stało się zadość u mnie jest zupełnie inaczej. I właśnie dlatego staram się nie interesować datami premier gier, na które czekam, a że takowych na mojej liście jak na lekarstwo, nie jest to zbytnim wyczynem. I tak oto, na tydzień przed premierą XCOM 2 dowiedziałam się o tym fakcie, co wprawiło mnie w pełnię szczęście, bo raz – już od dawna czekam na kolejną dobrą turówkę, a dwa – no to ileż można ciągle w tego ceesa grać?

Jestem ogromną ignorantką nie tylko jeżeli chodzi o daty premier ale także o najświeższe wiadomości, opinie i komentarze dotyczące końcowego kształtu produkcji, lubię bowiem sama wyrobić sobie opinię o danym tytule podczas grania, nie zwykłam się sugerować, bo albo na coś czekam albo nie. A na kolejną odsłonę XCOMa czekałam mocno, gdyż uwielbiam turówki, a mało tego – jego pierwsza część skradła mi sporo życia, zatem moje oczekiwania wobec tytułu były dosyć wysokie. Jako, że od premiery drugiej części XCOM minęło już trochę czasu wszyscy zapewne przesyceni są opiniami, pierwszymi wrażeniami i subiektywnymi ocenami tegoż tytułu, pozwolę więc sobie zawęzić się do jego zalet i wad, mam nadzieję, że pozwolą one zadecydować czy XCOM 2 jest grą, która przypadnie wam do gustu.

Plusy XCOM 2

– grafika– jak dla mnie, wbrew płaczom, że zbyt jaskrawo i cukierkowo, mocno na plus. Mam świadomość, ze to kompletnie kwestia gustu, ale dla mnie jest super i tyle. Oczywiście nie jest to żadne wyznaczanie standardów graficznych, śladów rewolucji też ciężko szukać, ale wygląda na tyle przyjemnie, że moje potrzeby estetyczne są w pełni zaspokojone. Dodatkowo, smaczki takie jak randomowe slow motion, w momentach gdy któraś z postaci zadaje śmiertelny cios bądź efektownie wskakuje do budynku poprzez wybitą w oknie szybę, każdorazowo wprawiają mnie w zachwyt. Chce się na to patrzeć, chce się w to grać, runda za rundą i tak do rana..

– optymalizacja – tutaj ekipa pracująca nad tytułem z pewnością się nie wykazała. Optymalizacja gry leży i błaga aby ją poprawić. Mój, konfiguracyjnie zacny wciąż komputer, od pierwszych scen nie radzi sobie kompletnie z filmikami, które systematycznie się przycinają. We wspomnianych wyżej slow motion także wyraźnie zauważalne są spadki płynności. Smutne, bo sama grafika gry nie tworzy przecież żadnego przełomu w aspekcie graficznym, a kwestie optymalizacji to ostatnio dosyć marginalizowany przez producentów temat. No i jest to jednak spora rysa na szkle.

– dziwne missy – nie wiem czy też macie wrażenie, że miejscami im wyższy procent trafienia przeciwnika tym paradoksalnie większa szansa na to, że w niego nie traficie. Grając, bardzo często zastanawiałam się czy algorytm służący obliczaniu szansy trafienia bądź spudłowania jest co najmniej pijany, potrafił bowiem mylić się przynajmniej kilka razy pod rząd. Bo jak wytłumaczyć można fakt, iż celuję w kosmitę, który stoi dwa metry od mojej postaci, ta trzyma mu lufę w oku i ma 97% szansy na trafienie, mimo to 5 razy pudłuje?

Podsumowanie – czy warto zagrać w XCOM 2?

Nie wyobrażam sobie fana gier turowych, który zignoruje fakt pojawienia się drugiej części XCOMa. Mimo, że nie można tutaj powiedzieć o ogromnym postępie pomiędzy pierwszą a drugą odsłoną tej gry to nie jest to w sumie wada. Przeniesiono bowiem grywalność i mechanikę rozgrywki z części pierwszej dokładając wyższy poziom trudności oraz możliwość mozolnego, aczkolwiek wciągającego rozbudowywania swojej bazy oraz ciekawej eksploracji mapy. Gra do łatwych nie należy co powinno dodatkowo stymulować zatwardziałych hardkorowych graczy łaknących czasów kiedy to gry były super trudne. Mimo, że bardziej cukierkowa grafika sprawia, że z daleka może ona wyglądać przyjaźnie i niewinnie, to wciąga na wiele godzin. Filmowe wstawki uprzyjemniają rozgrywkę, która miejscami przypominać może wycinki z filmowych produkcji. XCOM 2 to tytuł, w który powinien zagrać każdy fan produkcji takich jak Heroes of Might and Magic czy Sid Meier’s Civilization, tym bardziej jeżeli nie miał okazji zagrać w pierwszą odsłonę tego tytułu.